Geraakt worden door iets kleins – en toch is het niet klein
Op zondagmiddag fietsten we met mijn ouders. Zij op hun nieuwe elektrische driewielfietsen, wij op e-bikes. Het was gezellig, licht en open. Bij Warmond vonden we een bankje aan het water. We hadden drinken en kaasstengels meegenomen – een soort ZOMIBO aan het water – en genoten van de rust en het uitzicht. Normaal is het daar vol met bootjes, maar nu was het rustig en stil. Bijna ongewoon stil, begin augustus.
En toen gebeurde het.
Een vrouw kwam op ons af.
Met een dwingende stem zei ze:
“U mag de fietsen hier niet meenemen het park in, u moet ze vooraan neerzetten.”
Zomaar.
Zonder gesprek, zonder vraag, zonder reden voor haast.
We zeiden niets.
Ik fluisterde alleen: “Saturnus”, toen ze wegliep.
(Saturnus staat in de astrologie voor autoriteit, regels, grenzen én karmische lessen. Dit was precies dat: een Saturnus-moment. Maar niet om klein van te worden – juist om in je grootsheid te blijven.)
Toch voelde het alsof er iets instortte.
Mijn moeder wilde meteen opstappen.
De sfeer kantelde. Alsof het Licht van ons samenzijn even werd overschaduwd.
Waarom raakte dit ons zo?
Het was een kleine gebeurtenis. En toch bleef het hangen.
Op de terugweg hadden we het er allemaal over. We waren er stil van, verbaasd ook.
Later die avond, terwijl ik aan het stromen was met de violette vlam,
kwam deze herinnering ineens terug.
Helder. Voelbaar.
Alsof mijn hele systeem vroeg: Wat gebeurde hier eigenlijk écht?
We leren dat de buitenwereld onze binnenwereld weerspiegelt.
Dus wat werd hier in ons allemaal aangeraakt?
Laag 1: De oude autoriteit versus innerlijke vrijheid
De opmerking van de vrouw kwam uit het niets en werd gebracht met een toon van autoriteit.
We deden niets verkeerd, zaten rustig te genieten.
En dan toch ineens een grens, een correctie.
→ Wat dit kan spiegelen: een oude imprint van onderdrukking of 'op je plek gezet worden' zonder ruimte voor nuance of gesprek. Misschien herkenbaar uit familielijnen of kindstukken – situaties waarin er niet werd geluisterd, maar simpelweg gezegd werd: “Dit mag niet.”
Laag 2: De reactie op ongemak – inslikken of direct in actie
Mijn moeder wilde meteen opstappen. Niemand zei iets terug. De energie sloeg om.
Dat is niet goed of fout, maar het laat zien dat de woorden van die vrouw iets ontregelden.
De harmonieuze flow werd plots onderbroken.
→ Wat dit kan spiegelen: een neiging om bij spanning uit verbinding te gaan – niet alleen met de ander, maar ook met jezelf. Misschien is dit een oud patroon: vermijden, aanpassen, inslikken, in plaats van blijven staan in je waarheid, op een rustige manier.
Laag 3: Grenzen en heilige ruimte
We kwamen het park in om te genieten. Gewoon onszelf zijn, samen zijn, even zitten in de rust.
Misschien voelde die vrouw onbewust iets van die openheid en zachtheid —
en raakte dat bij haar (of in het collectieve veld) een oude behoefte aan controle of houvast.
→ Wat dit kan spiegelen: dat zelfs onze eenvoudige aanwezigheid, onze rust en vreugde, iets in beweging kan brengen bij een ander. Het vraagt om innerlijke stevigheid en zelfbekrachtiging:
IK BEN hier. IK MAG hier zijn. Ook als dat niet door iedereen begrepen wordt.
Reflectievragen voor ons:
-
Wat in mij voelt zich nog klein of gecorrigeerd als iemand zegt: “Dit mag niet”?
-
Kan ik mijn plek innemen, zelfs als dat ongemakkelijk voelt voor de ander?
-
Welke oude energie (familielijn, vorig leven, collectief) mag ik nu transformeren in Licht?
Misschien herken je het ook:
-
Een oude ervaring waarin je opeens gecorrigeerd werd, zonder uitleg.
-
Een moment waarin je het gevoel had dat je er niet mocht zijn zoals je bent.
-
Die ene toon, dat ene gebaar, dat zomaar iets ouds in trilling brengt.
Ik voelde hoe snel we in de aanpassing schieten.
In het inslikken. In het ongemak.
En hoe krachtig het is om het niet weg te duwen,
maar het te zuiveren — met Licht.
De kracht van de violette vlam
De violette vlam, zoals onderwezen door Saint Germain, is een transformerend vuur.
Ze stroomt in en om je heen op jouw aanroep
en helpt je om oude patronen, emoties en indrukken terug te brengen naar Licht.
Toen de herinnering aan de situatie van die middag ineens weer opkwam tijdens het stromen,
terwijl ik de violette vlam had aangeroepen,
heb ik haar gebruikt om de hele situatie te zuiveren.
Je hoeft niet altijd diep te graven in reflectievragen — het begint al bij het erkennen dat iets je raakte.
Door bewust te kiezen voor Licht en de violette vlam,
kan een ervaring eenvoudig en moeiteloos uit je systeem worden losgelaten.
Heling mag in moeiteloosheid.
En het was zó fijn om te doen.
Alles werd weer lichter, helderder —
en ik voelde:
IK BEN stevig in mijn Licht.
Toen dacht ik: dit ga ik in ieder geval delen als blog.
En ik neem deze oefening ook op in een meditatie.
Een meditatie waarin jij jouw eigen situatie mag invullen:
iets dat jou raakte, klein of groot.
En waarin je jouw Tube of Light activeert —
jouw heilige ruimte van Licht —
om terug te keren naar jouw centrum, jouw waarheid, jouw IK BEN.
Je gebruikt het violette vuur om de situatie te zuiveren en te helen.
De meditatie “IK BEN stevig in mijn Licht” vind je in de Lichtbibliotheek van augustus.
Een zachte, krachtige ondersteuning voor momenten
waarop je even uit verbinding raakt —
zodat je, telkens opnieuw, kunt terugkeren
in wie je werkelijk bent.
Reactie plaatsen
Reacties